Μπορεί να «θρέψει», «γιατρέψει», προβληματίσει αλλά και να ενώσει τον κόσμο
Το τραγούδι, όταν εν’ τραγούδι και όχι παίξε γέλασε έχει ουσιαστικό ρόλο σε όλες τις
εκφάνσεις της ζήσης μας καθώς στη διαμόρφωση του χαρακτήρα και της ταυτότητάς μας.
Σαφώς και σήμερα υπάρχουν σημαντικοί δημιουργοί, ερμηνευτές και μουσικοί, βετεράνοι
αλλά και νεότεροι.
Δυστυχώς οι εποχές είναι άπονες και εμποδίζουν τις συμπράξεις και τα οράματα, που
μοιραία είναι μακρόπνοα.
Το «για πάρτη μου» και «εδώ και τώρα» βασιλεύουν παρά τις εξαιρέσεις.
Λείπουν οι ενωτικοί κρίκοι που θα γεφυρώσουν διαφορές και θα σμίξουν αντίθετα και
ετερόκλητα.
Μήπως όμως κι εμείς σαν ακροατές πριμοδοτούμε τέτοιες καταστάσεις;
Μήπως πρέπει να ανατρέξουμε με ταπεινότητα στις ρίζες αποκτώντας και πάλι λειτουργική
σχέση μαζί τους;
Μήπως δεν επιβραβεύουμε αυτούς που πρέπει και βραβεύουμε με τον τρόπο μας όσους
δεν πρέπει;
Θυμίζω πως η σιωπή, υποδηλώνει συγκατάβαση και παραδοχή.
Τα τραγούδια και οι τραγουδάνθρωποι, στην αληθινή εκδοχή τους είναι δίπλα μας, και
περιμένουν να τα/τους πάρουμε απ’ το χέρι.
Εν αναμονή!
