Μια ιδιαίτερη προσωπικότητα που λειτουργεί στα μουσικά πράγματα του τόπου μας ως ήρεμη δύναμη
Ο Σπύρος Παπανικόλας είναι διπλωματούχος της κλασικής και της jazz κιθάρας και των ανωτέρων θεωρητικών. Σπούδασε πλάι σε σπουδαίους και καταξιωμένους καθηγητές όπως ο Γ. Νικολόπουλος, Μ. Κιταψιδάκης, Α. Χατζησταύρου. Εχει παρακολουθήσει Master Class με τους Pat Martino Mike Stern κ.α.
Αριθμεί περί τα 25 χρόνια εμπειρίας στην διδασκαλία, καθώς και πολυάριθμες συνεργασίες με σπουδαίους μουσικούς συνθέτες και ερμηνευτές όπως ο Γιώγος Κουρουπός, ο Μανώλης Μητσιάς, ο Αριστείδης Μόσχος, η Πόλυ Πάνου, ο Μίμης Πλέσσας. Ακόμη έχει συμπράξει με την Εστουδαντίνα του Δήμου Αθηναίων, τον Μιχάλη Δημητριάδη, τον Μπάμπη Τσέρτο ,τον Αγάθωνα Ιακωβίδη, τον Θοδωρή Παπαδόπουλο και τον Γιάννη Εμμανουιλίδη (Οπισθοδρομική κομπανία), τον Ηλία Μακρή, την Νάντια Καραγιάννη, τον Τάκη Κωνσταντακόπουλο, τον Γιάννη Ξηντάρη, τον Νίκο Δημητράτο, τον Μανώλη Καρπάθιο, τον Γρηγόρη Μπιθικώτση, τον Γρηγόρη Νταραβάνογλου, την Μόρφω Τσαϊρέλη, την Μαρίνα Μανωλάκου κ.α.
Έχει ιδρύσει τη σχολή μουσικής “MUSICart”στα Μέγαρα η αποία αποτελεί ένα σύγχρονο και φιλόξενο περιβάλλον για να ανακαλύψουν μικροί και μεγάλοι τη μαγεία και την ομορφιά της μουσικής. Σε έναν πλήρως εξοπλισμένο και ζεστό χώρο, οι μαθητές έχουν την ευκαιρία να αναδείξουν και να καλλιεργήσουν την μουσική τους ικανότητα και αντίληψη τόσο στον κλασικό, όσο και τον σύγχρονο και τον παραδοσιακό τομέα. Είναι συνεργάτης ωδείων ανά την Ελλάδα αλλά και την Κύπρο.
Ο Σπύρος Παπανικόλας διδάσκει επίσης μουσική στο Αριστοτέλειο Κορινθιακό Εκπαιδευτήριο όπου πληθώρα μαθητών έχει τη δυνατότητα να γνωρίσει και να έρθει σε επαφή με διάφορα είδη μουσικής, να συμμετάσχει ενεργά σε χορωδιακά σύνολα, ορχήστρες, και να εμπλουτίσει δημιουργικά με ποιοτικά χαρακτηριστικά το πρόγραμμα σπουδών του εκπαιδευτηρίου σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης.
Ο ίδιος ο Σπύρος Παπανικόλας δηλώνει:
«Από τότε που ανακάλυψα ότι η ζωή μου είναι γεμάτη ήχους. Ένας κόσμος διαφορετικός απ αυτόν που βλέπουμε. Άλλη σφαίρα που μόνο οι μουσικοί και οι σωστοί ακροατές έχουν προνόμιο να ταξιδεύουν. Ένα ταξίδι στο σύμπαν με όχημα τον ήχο. Συναρπαστικό φαινόμενο.
Ο έρωτας με την κιθάρα, στην ουσία το αγγιγμα ενός ερωτικού πλάσματος με καθήλωσε απ την πρώτη στιγμή. Εξ’ απαλών ονύχων θυμάμαι τον εαυτό μου να κρατώ μια κιθάρα. Απο τότε είναι η προέκταση της ψυχής μου, η ανάγκη έκφρασης και εξωτερίκευσης των συναισθημάτων μου.
Η διδασκαλία είναι η ολοκλήρωση για έναν μουσικό. Είναι ιδιαίτερο και ξεχωριστό χάρισμα και εφόσον το έχεις πρέπει να το αξιοποιήσεις για να ισορροπείς ως μουσικός και άνθρωπος. Έχω αρκετούς μαθητές και η σχέση μας είναι υψηλού επιπέδου δομημένη πάνω σε αιώνιες αρχές.
Η μουσική σμιλεύει τον άνθρωπο, χτίζει χαρακτήρα. Τον βοηθά να επικεντρώσει στο βάθος της ψυχής και να ανασύρει αρχέγονες καταβολές που τον κάνουν να νοιώθει την ενότητα της ανθρωπότητας από κτίσεως κόσμου μέχρι το άπειρο. Έτσι κοινωνικοποιείται μέσα από την ενδοσκόπηση που είναι μια διαρκής και μοναχική διαδικασία. Το έργο του μουσικού τελικά γίνεται κτήμα όλης της κοινωνίας και μέσο για σύναψη σχέσεων, επαφών, αναζητήσεων κλπ. Αυτό είναι νομίζω αδιαμφισβήτητο από τ’ αρχαία χρόνια. Σε κάθε εποχή είναι, όμως, ζητούμενα το πώς γίνεται ακριβώς αυτή η επίδραση, πόσο μπορεί να γίνεται αποτελεσματική για το καλό της κοινωνίας αλλά και της ίδιας της μουσικής τέχνης, επιπροσθέτως ποια μουσική έχει την μεγαλύτερη επίδραση. Διάβασα τελευταία σε ένα σύγχρονο μεγάλο συγγραφέα ότι “ο πίθηκος ενανθρωπίστηκε τραγουδώντας και ο άνθρωπος πιθηκοποιείται με την έλλειψή της”. Ίσως είναι ποιητική υπερβολή, έχει θαρρώ και πολλά στοιχεία αλήθειας. Είναι τεράστιο θέμα…. Συνοπτικά θεωρώ ότι η σημερινή μουσική ως γενική, μαζική τάση εκφυλίζεται στον εμπορικό καταναλωτικό θόρυβο. Από την άλλη, όμως είμαστε πολύ τυχεροί γιατί ακόμα παράγεται ωραία μουσική στην Ελλάδα. Δεν προβάλλεται και θέλει να την ανακαλύπτει ο ακροατής, ιδιαίτερα οι νέοι, που είναι πιο ανοιχτοί σε επιρροές. Ως προς το πιο χρήσιμο και επιδραστικό είδος της μουσικής είναι νομίζω αυτό, που συνάδει με την λαϊκή παράδοση κάθε τόπου και μεταγγίζεται, εξελίσσεται στα σύγχρονα μουσικά έργα».
