Όταν χειροτονήθηκε Αναγνώστης από τον Μητροπολίτη Πατάρων
Ο Βαγγέλης Περπινιάδης υπήρξε ασυναγώνιστος λαϊκός ερμηνευτής με τεράστια εκφραστικότητα και μοναδικές ικανότητες. Παράλληλα ήταν μάστορας μπουζουξής, με δικό του χρώμα, που σε συνδυασμό με το ψαλτήρι που κατείχε από παιδί, έβγαινε απόλυτα «σωστός» και κεντραρισμένος στις ερμηνείες του. Διέθετε έναν απαράμιλλο αυτοέλεγχο χωρίς να χάνει την αμεσότητα και το πάθος του. Η δε αντοχή της φωνής του, αν αναλογιστεί κανείς το γεγονός πως δεν σταμάτησε στιγμή να δουλεύει στο πάλκο, από τα μικράτα μέχρι και το φινάλε του, δεν έχει ανάλογο προηγούμενο.
Είχα τη χαρά, την τιμή και το προνόμιο να γνωρίσω καλά τον κύριο Βαγγέλη. Μου εμπιστεύτηκε τις αλήθειες του και υπέγραψα τη βιογραφία του «Πριν Το Τέλος» (Εκδόσεις Προσκήνιο – Άγγελος Σιδεράτος, 2000). Αυτός ήταν ο τίτλος που ο ίδιος επέμενε να μπει, εννοώντας την καλλιτεχνική διαδρομή του, και δυστυχώς το ολοκληρωτικό τέλος δεν άργησε και πολύ για να έρθει.
Σας μεταφέρω ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα:
«Από μικρό παιδί ήμουν μέσα στην εκκλησία όπου σήκωνα τα εξαπτέρυγα και βοηθούσα στην λειτουργία. Είχα μπολιαστεί με την θρησκεία και τον λόγο του Θεού. Ξεκίνησα την ψαλτική στον Άγιο Ευστάθιο, στην Νέα Ιωνία. Σιγά σιγά ο κόσμος άρχισε να με ξεχωρίζει για τις ικανότητες μου. Με συγκινούσαν πολύ οι εκδηλώσεις θαυμασμού και η αγάπη που μου έδειχναν. Όταν τελείωνε η λειτουργία οι γριούλες και άλλοι πολλοί με περίμεναν στην έξοδο, όπως οι πρόσκοποι μπαίνουν στην σειρά, με αγκάλιαζαν και μου έδιναν συγχαρητήρια για τον τρόπο που έψελνα : “Μπράβο παιδί μου, τι ωραία που τα λές”.
Το όνειρο μου ήταν να γίνω παπάς και να διοριστώ σε μία εκκλησία των Αθηνών. Ετσι έλεγα τότε. Το 1943 χειροτονήθηκα Αναγνώστης στους Αγίους Αναργύρους, Μητρόπολη της Νέας Ιωνίας, από τον Μητροπολίτη Πατάρων.
Έψαλα τον Απόστολο, βιβλίο με τις επιστολές των Αποστόλων το οποίο έχω κρατήσει ώς ενθύμιο. Μετά την απελευθέρωση από τους Γερμανούς ήρθαμε πάλι στην Κοκκινιά όπου συνέχισα να ψέλνω στον Άγιο Νικόλαο με δάσκαλο τον Μουτάφη και στην Οσία Ξένη με δάσκαλο τον Ντολαψή. Εκεί στον Αγιο Νικόλαο πρωτάκουσε ο πατέρας μου την φωνή μου.
Του είχα πεί:
“Ελα την Κυριακή να με ακούσεις, θα πώ τον Απόστολο”. Εκείνη την Κυριακή του Αυγούστου, ήταν μεγάλη γιορτή…Είχαν έρθει πολλοί ψαλτάδες κι από άλλες εκκλησίες».
