Γνώριζαν βυζαντινή μουσική, είχαν περάσει απ’ το ψαλτήρι.
Μετά την Μικρασιατική καταστροφή οι πρόσφυγες φέρνουν στη μητέρα Ελλάδα μαζί τους τον κοσμοπολίτικο αέρα της Σμύρνης και της δυτικής Μικράς Ασίας και ένα μουσικό ιδίωμα πιο αναπτυγμένο και περισσότερο εκλεπτυσμένο.
Εκπρόσωποί του όπως ο βιολίστας Δημήτρης Σέμσης ή Σαλονικιός και ο πολυμουσικός Σπύρος Περιστέρης αναλαμβάνουν διευθυντικά στελέχη στις Columbia και Odeon, αντίστοιχα.
Οι μικρασιάτες μουσικοσυνθέτες: Κώστας Σκαρβέλλης ή Παστουρμάς, Κώστας Καρίπης, Γρηγόρης Ασίκης, Γιάννη Δραγάτσης ή Ογδοντάκης, Γιοβάν Τσαούς (Γιάννης Εϊτζιρίδης), Βαγγέλης Παπάζογλου, Παναγιώτης Τούντας, Στελλάκης Περπινιάδης κ.ά. καταθέτουν λαμπρά δείγματα του ταλέντου, της υψηλής αισθητικής και των μουσικών τους γνώσεων.
Καίρια η επιρροή τους στο ντόπιο μουσικό στερέωμα που φτάνει μέχρι και τις μέρες μας. Χωρίς αυτούς και τα έργα τους όλα θα ήταν αλλιώς.
Φωτογραφία:
Εστουδιαντίνα Τα Πολιτάκια
Τα Πολιτάκια του Σπύρου Περιστέρη σε περιοδεία στην Κωνσταντινούπολη στις 25/4/31.
Πρώτη σειρά καθιστοί από αριστερά: Ν. Τουμπακάρης (βαρύτονος), Σπ. Περιστέρης (μανδολινίστας), Α. Βοΐλας (τενόρος).
Δεύτερη σειρά καθιστοί: Μ. Ποταμιάνος, Γ. Βιδάλης (τενόρος), Α. Μηλιάρης (τενόρος).
Τρίτη σειρά όρθιοι: Α. Τσαλαπατάνης (πιανίστας), Σ. Μακρής (μπάσος).
Οι χαρακτηρισμοί έγιναν από τον Ν. Τουμπακάρη στο πίσω μέρος της φωτογραφίας.
(Συλλογή Charles Howard)
Αριστομένη Καλυβιώτη “ΣΜΥΡΝΗ – Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΖΩΗ 1900-1922” | Αθήνα 2002
Άξιοι πρόγονοι μας με αυτοπεποίθηση.
Σεβασμό στην προσωπικότητα τους.
Καλή ανάπαυση ας έχουν εις αιώνα αιώνων.